We współczesnym środowisku biurowym adresy IP są przydzielane przez serwer DHCP. Zarządza on pulą wolnych adresów, przypisując je automatycznie urządzeniom na żądanie. Oznacza to jednocześnie, że urządzenia w sieci biurowej nie mają stałych adresów IP. Otrzymują one inny adres IP z puli zawsze, gdy ponownie logują się do sieci. W przypadku komunikacji między poszczególnymi urządzeniami z adresowaniem IP na poziomie maszynowym należy pamiętać, że urządzenie wymienione na inne musi mieć ten sam adres IP. Dlatego DHCP nie jest dobrym rozwiązaniem w tych okolicznościach.
POWERLINK wiąże adres urządzenia z przełącznikiem wyboru węzła znajdującym się z przodu obudowy. Dzięki tej metodzie podczas wymiany urządzeń zostają zachowane ich adresy IP i nie trzeba ich ponownie wprowadzać ręcznie.
Liczba wolnych adresów IP na całym świecie jest ograniczona, dlatego za ich przydzielanie odpowiada zwykle zakładowy dział IT. Inżynier używający sieci Ethernet będzie najprawdopodobniej potrzebował kilku adresów IP, które przypisze urządzeniom i modułom obsługiwanej przez niego maszyny tak, aby dało się nimi zarządzać z wyższego poziomu. W przypadku produkcji seryjnej zdarza się, że pule adresów wyczerpują się jeszcze szybciej. Dodajmy jeszcze, że wiele działów IT nie docenia wymagań takich usług.
POWERLINK przydziela lokalne adresy IP na poziomie maszynowym zgodnie ze standardami międzynarodowymi, oraz bez względu na to, czy dana maszyna została podłączona do sieci produkcyjnej dostawcy, czy też u klienta końcowego. Maszyna używa zawsze tych samych lokalnych adresów IP. Do przydzielania adresów globalnych lokalnym adresom wewnętrznym w sieci, w której pracuje maszyna, służy usługa NAT (Network Address Translation). Upowszechniono już tę technikę w środowisku sieci Internet. POWERLINK używa jej do jednoznacznego oddzielenia adresów producenta od adresów użytkownika końcowego bez konieczności pracochłonnej rekonfiguracji sieci po odbiorze dostawy.